- Nederland.TVJongeren.TVNederland.TVSporten.TV
- Amusement.TVKennis.TVNieuws.TVVoetbal.TV
- Beurs.TVKinderen.TVOnrecht.TVWeer.TV
- Cultuur.TVKook.TVOranje.TVWoon.TV
- Formule1.TVLachen.TVPolitiek.TV
- Gamen.TVMensen.TVReis.TV
- Geloof.TVMode.TVSerie.TV
- Gezondheid.TVMuziek.TVSpeelfilm.TV
- Informatief.TVNatuur.TVSpelletjes.TV
Man en Kunst - Alle afleveringen
Gesina ter Borch (1631-1690) stamde uit een welgestelde Zwolse kunstenaarsfamilie. Ze was de halfzus van de wereldberoemde zeventiende-eeuwse schilder Gerard ter Borch. Gesina zelf was ook een verdienstelijk kunstenaar. Ze tekende en schilderde haar hele leven. Het Rijksmuseum verwierf vorig jaar haar Portret van Moses ter Borch als tweejarig kind, een postuum eerbetoon aan haar op jonge leeftijd gestorven lievelingsbroer. Het is het enige door Gesina gesigneerde olieverfschilderij dat we kennen. Liefde en verlangen zijn belangrijke thema's in het werk van Gesina ter Borch.
Grachten, bruggen en oude pakhuizen: stadsgezichten waren het favoriete onderwerp van schilder, tekenaar en fotograaf Willem Witsen (1860-1923). Hij legde daarbij niet de reuring van de moderne stad vast, hij was vooral op zoek naar verstilde beelden. Witsen maakte vanaf een boot vaak schetsen van zijn object, waarna hij in zijn atelier het penseel ter hand nam. In het Dordrechts Museum hangt zijn meesterwerk Voorstraatshaven Dordrecht 1900. Zijn voormalige woonhuis en atelier, het Witsenhuis in Amsterdam, behoren tot het cultuurhistorisch erfgoed.
Ze werd gezien als de 'vrouwelijke Mondriaan', maar koos toch vooral haar eigen weg: de Britse beeldend kunstenaar Marlow Moss (1889-1958). Een beroemd werk van haar, Compositie in rood, zwart en wit uit 1953, hangt in het Stedelijk Museum Amsterdam. Moss deelde met Mondriaan haar liefde voor pure kleuren en lijnen. Maar waar Mondriaan bleef bij lange strakke lijnen, speelde Moss met beweging door kortere stukjes lijn en ronde vormen.
De vorig jaar overleden Amerikaanse beeldhouwer Richard Serra wordt de man van staal genoemd. Zijn indrukwekkende metalen constructies zijn op tal van plekken in Noord-Amerika en Europa te zien. In Nederland staat een vroeg werk van Serra in de beeldentuin van het Kröller Müller Museum.
De 19e-eeuwse Franse schilder Rosa Bonheur was dol op dieren, vooral op leeuwen. Bonheur is beroemd geworden als dierenschilder, ze kon de ziel van dieren perfect weergeven. Vertrekpunt voor deze aflevering is een klein schilderij in het Centraal Museum in Utrecht, met daarop haar hondje: De Geliefde Toutou.
Vanuit de ridderzaal van Kasteel Helmond vertelt Lucas De Man alles over de wereldberoemde Brits-Nigeriaanse kunstenaar Yinka Shonibare (1962) en zijn werk. Kleurrijk bedrukte Afrikaans aandoende stoffen zijn het handelsmerk van Shonibare, zoals in Cannonball Heaven. Zijn beelden hebben geen hoofd en daarmee geen expressie, geen identiteit, geen afkomst en geen kleur. Zijn werk wordt vaak geassocieerd met het kolonialisme. Shonibare is geëngageerd en activistisch, maar verpakt zijn boodschap elegant en subtiel. Bewustwording creëren doet hij liever met speelse schoonheid dan met een opgeheven vingertje.
Beeldend kunstenaar Lotti van der Gaag (1923-1999) maakte speelse, vrije, fantasierijke beelden en had dezelfde vormentaal als de Cobra-groep, maar ze maakte er geen onderdeel van uit. In Parijs werkte Van der Gaag in hetzelfde pand als Karel Appel en Corneille en ze groeide uit tot de pionier van de Nederlandse beeldhouwkunst van de 20e eeuw. Lucas De Man vertelt er alles over, onder andere vanuit het Cobra Museum in Amstelveen, waar haar kunstwerk De Gek valt te bewonderen.
Het omvangrijke schilderij 'Perspectiefstuk met een lezende jongeman in een renaissancepaleis' van Samuel van Hoogstraten (1627-1678) staat centraal. Hij is de 17e-eeuwse meester van het perspectief, de doorkijkjes en bedriegertjes. Van Hoogstraten was een leerling van Rembrandt en gooide hoge ogen aan het hof van Ferdinand III in Wenen en in adellijke kringen van Londen. Ook was hij vooraanstaand Dordtenaar en Muntmeester in zijn geboortestad, waar Lucas De Man zijn werk bezoekt.
In Nederland staat de Belgische kunstenares Anna Boch (1848-1936) bekend als de enige persoon die een werk van Vincent van Gogh kocht toen hij nog leefde. Zelf was ze een zeer goede landschapsschilder en tevens autofanaat, die er graag opuit trok met de vierwieler, waarbij zij zelf als vrouw nog niet mocht rijden. Boch was de vroegste vrouwelijke kunstenaar in de collectie van het Stedelijk Museum Amsterdam. De Man belicht daar haar schilderij Femme dans un Paysage. Het zou een van de allerlaatste werken zijn die ze aan een museum verkoopt.
Lucas De Man gaat naar het Van Abbemuseum en de kijker ziet hem op de mat in judopak, als ode aan de man van het blauw: Yves Klein. Hij was een van de grootste kunstenaars van de 20e eeuw en maakte 'het perfecte blauw'. De Man bezoekt zijn werk 'Monochrome bleu, sans titre' uit 1959. Eigenlijk wilde Yves Klein judoka worden, hij haalde op zijn 25e als een van de weinige Europeanen de vierde dan-zwarte band. Toch liet hij al zijn ippons links liggen en koos hij voor het kunstenaarschap. Gedurende zijn leven experimenteerde hij met verschillende manieren om zijn blauw op de voorgrond te krijgen, waaronder levende penselen, lichamen als kwast!
